Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Duo Reges: constructio interrete. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;
Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Quo posito et omnium adsensu adprobato illud adsumitur, eum,
qui magno sit animo atque forti, omnia, quae cadere in
hominem possint, despicere ac pro nihilo putare.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua
sunt longa esse non debent.

Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Primum quid tu dicis breve? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Prave, nequiter, turpiter cenabat; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Quid vero? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.
Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.
Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Bork: Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?
Bork: Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Bork: Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Tuum credibile?: Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Reliqui sibi constiterunt, ut extrema cum initiis convenirent, ut Aristippo voluptas, Hieronymo doloris vacuitas, Carneadi frui principiis naturalibus esset extremum.